Dotrzeć tam można z szosy Jedwabno – Wielbark. Teren jest niezwykle zróżnicowany, nawet trudny – to liczne, niewielkie wysepki i półwyspy wyższego, suchego gruntu porośniętego sosnowym lasem, przeplatające się z otwartymi, płaskimi obszarami torfowisk, na których gdzieniegdzie spotyka się małe, karłowate sosenki czy brzózki rosnące na kołyszącym się groźnie acz pociągająco kożuchu mchów torfowców.

Nad Galwicą czy zachodnią częścią jeziora Sasek Mały można spotkać krążącą parę orłów bielików. Widok wart wyczekiwania, nieczęsty, piękny i godny waszego czasu. Orły mają w tej okolicy gniazdo i wiemy gdzie, ale nie powiemy… Pamiętajmy jednak – to ścisły, torfowiskowy rezerwat przyrody – wstęp bez stosownych zezwoleń jest tam zabroniony. Możemy podejść w pobliże, gdyż położony jest na zachodnim brzegu jeziora Sasek Mały i zajmuje powierzchnię niemal 100 hektarów. Obejmuje rozległe torfowisko tzw. niskie i przejściowe, będące miejscem występowania wielu rzadkich i niestety ginących roślin. Rosną tu i turzyca obła i turzyca tunikowa, turzyca gwiazdkowa, także inne, pięknie nazwane rośliny jak lipiennik Loesela, listera jajowata, storczyk Traunsteinera, kruszczyk błotny, gwiazdnica grubolistna, wierzba borówkolistna.

Jest to także miejsce gniazdowania wielu i już bardzo rzadkich gatunków ptaków. Obiektywy doczekają się tu żurawia, cietrzewia, cyraneczki, orlika krzykliwego. Cierpliwi wypatrzą kureczkę nakrapianą, gągoła czy bekasa krzyka. Również ciekawy jest świat motyli, reprezentowany przez wiele przepięknych gatunków a związanych jedynie z torfowiskami i bagnami. Rezerwat nie bez kozery łącząc jezioro z pasem mokradeł uznawany jest za najpiękniejszy rezerwat torfowiskowy w całym województwie warmińsko ? mazurskim.

Ochronę na tym terenie sprawuje Nadleśniczy Nadleśnictwa Szczytno. Bardzo wysoki poziom bioróżnorodności roślinnej i zwierzęcej oraz występowanie wielu rzadkich gatunków predestynuje go do takiego miana. Przedmiotem ochrony są wyjątkowej urody, śródleśne torfowiska przejściowe, wspomniana a pierwotna roślinność torfowiskowa oraz miejsca lęgowe ptactwa wodnego i błotnego. Biorąc pod uwagę stan zachowania tej wyjątkowej już, przyrodniczej ostoi priorytetem ochrony są otwarte ekosystemy torfowiskowe.

Ze względu na jego położenie, wielkość, stan zachowania i wysoki poziom bioróżnorodności rezerwat ?Galwica” jest ważnym elementem krajowego systemu ochrony przyrody – jest obszarem węzłowym o znaczeniu międzynarodowym. Największe znaczenie w rezerwacie ?Galwica” mają obszary mokradłowe. Rezerwat otoczony jest ze wszystkich stron lasami, stanowiącymi część dużego kompleksu leśnego Puszczy Napiwodzko ? Ramudzkiej. W okolicy brak jest nie tylko dużych aglomeracji, ale także większych miejscowości. Na terenie rezerwatu znajduje się także wiele drzew dziuplastych, co sprzyja rozwojowi tak poszukiwanej obecnie przez pasjonatów i fachowców ornitofauny. Pamiętajmy, iż teren otoczony jest ochroną ścisłą i przebywając na nim powinniśmy się odpowiednio zachowywać.

W rezerwacie zabronione jest:

  • Pozyskanie torfu i mchu
  • Zbiór ziół leczniczych oraz innych części roślin
  • Pasanie zwierząt gospodarskich i wykonywanie wszelkich innych czynności gospodarczych
  • Polowanie, chwytanie, płoszenie i zabijanie dziwko żyjących zwierząt
  • Wycinanie, niszczenie lub uszkadzanie drzew, krzewów i innych roślin
  • Zanieczyszczanie rezerwatu lub wzniecanie ognia
  • Umieszczanie tablic, napisów i innych znaków z wyjątkiem tablic i znaków związanych z ochrona terenu
  • Wznoszenie budowli oraz zakładanie lub budowa urządzeń melioracyjnych, komunikacyjnych i innych urządzeń technicznych
  • Przebywanie na terenie rezerwatu poza miejscami specjalnie w tym celu wyznaczonymi przez konserwatora przyrody